Faydalı Kaynaklar
HIZMETINIZDEYIM
.jpeg)
OYUN TERAPİSİ ve UYUM PROBLEMLERİ
Çocuklar için hem eğlendikleri hem de kendilerini ifade etme imkanı buldukları oyun oldukça önem arz etmektedir(Yanıt, 2009). Çocuklar kendilerini ifade edebilecek, ihtiyaçlarını dile getirebilecek kelimelere sahip olmadıkları için iletişim kurmada oyunu kullanırlar. Ayrıca yetişkinlerin dillerini anlamlandırabilmek amacıyla onlara yöneldikleri zamanlarda da iletişim aracı olarak oyuna başvururlar(Nash & Schaefer, 2013). Yanıt’a (2019) göre çocuklar günlük hayatlarının büyük bir bölümünü oyuna ayırırlar ve oyunda sosyalleşme imkanı bulurlar. Bununla beraber oyun gerçek dünyanın küçük bir yansıması olup çocukların duygu ve düşüncelerini, gelişim seviyelerini ortaya döken bir aktivitedir. Bu gerekçeyle çocuğu anlamanın en etkili yolu olan oyun, çocuğu tanımada, çocuğun sahip olduğu uyum problemlerini gidermede, çocukla sağlıklı iletişim kurmada kullanılabilir. Uyum problemlerinin giderilmesinde, çocukla sağlıklı iletişim kurmanın en etkin yolu olduğu ve çocuğun yaşamındaki yeri düşünülerek (Akgün ve Yeşilyaprak, 2010) oyun merkezli yaklaşımlar daha çok tercih edilmektedir(Akar Gençer, 2016). Öğretir’e (2008) göre çocuk ile sağlıklı bir iletişim kurabilmek için çocuğun kendini en iyi ifade etme yolu olan oyuna başvurulmalıdır. Çocuklar uyum problemlerinin oluşmasına sebebiyet verebilecek travmatik yaşantılara sahip olabilirler ve oyun sayesinde travmatik yaşantıların üstesinden gelebilirler (Nash & Schaefer, 2013). Çocuk oyun terapisi esnasında oyunla beraber travmatik yaşantıyı kontrolü elinde tutarak tekrar yaşar ve bu oyun terapisinin travmatik yaşantıların üstesinden gelmedeki yerini gösterir(Nash & Schaefer, 2013). Ayrıca oyun terapisi, özellikle iletişim problemi yaşayan çocuklarda, sözel iletişimi merkeze alan terapilere önemli bir alternatif niteliğindedir (Leblanc & Ritchie, 2001).
"https://atif.sobiad.com/index.jsp?modul=makale-detay&Alan=sosyal&Id=AW9HqCnTyZgeuuwfU3Cc" adresinden "Oyun Terapisinin Uyum Sorunu Olan Çocuklarda Kullanımı" isimli çalışmadan alınmıştır.
ÇOCUK VE ERGENLERDE İNTİHAR
İntihar olgusu çocuk ve ergenlerde çoğunlukla aile içi iletişim sıkıntılarına, istismar vakalarına ve arkadaş çevresindeki dışlanmaya, yalnızlık hissine bağlı olarak ortaya çıkmaktadır. Yapılan çalışmalar göstermektedir ki intihar öncesi en sık ve yoğun saptanan duygu öfke, kızgınlık duygularıdır. Çocuk ve ergenler kendilerini dövme, azarlama vb. yollarla fiziksel ya da psikolojik olarak cezalandıran ebeveynlerine olan öfkelerini aktarmak ve onları kendi yoklukları ile cezalandırmak isteyerek intihar girişiminde bulunabilirler. Ayrıca özellikle ergenlik döneminde arkadaşları tarafından yalnız bırakılan çocuklar değersizlik hissiyle beraber yaşamlarının anlamsız olduğunu düşünerek intihar girişiminde bulunabilirler. Çocukluk döneminde oldukça seyrek görülen intiharlar ergenlik dönemiyle beraber artış gösterir ve intihar etme eğiliminde olan ergenlerde şu davranış kalıpları gözlenebilir: depresif duygu-durum, normalde olduğundan daha sessiz olma ya da en sonunda öldüreceğim kendimi vb. cümleler ile yardım çağrısında bulunma, çevresindekilere vedalaşırcasına ifadeler kullanma. Unutulmamalıdır ki intiharlar ve intihar girişimleri yalnızca kişinin kendine kıyma çabası değil aynı zamanda bir yardım çağrısıdır.